ΥΨΩΣΤΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ – ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τη Μεγάλη Επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821. Τη Μεγαλύτερη Εθνική μας Γιορτή. Τη Γιορτή της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Την ηρωϊκότερη Επανάσταση των επαναστάσεων του Γένους μας και Μητέρας όλων των Κινημάτων της Φυλής μας. Μας χωρίζουν μόλις τρία χρόνια (2018 – 2021) από τα διακόσια χρόνια από το γεγονός. Το 2021, η διακοσιοστή επέτειος δηλαδή, σε τρία χρόνια θα είναι εδώ, για να δεί πως θα γιορτάσουμε εμείς οι Έλληνες τη Μεγάλη Γιορτή.
Η Άγια Μέρα της 25ης Μαρτίου του 1821 στην Αγία Λαύρα ήταν το αποκορύφωμα και η συνισταμένη και όλων των άλλων 145 «αποτυχημένων» και ματωμένων εξεγέρσεων και επαναστατικών κινημάτων που έκαναν οι πρόγονοί μας στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς στους Τούρκους. Δεν είναι μικρό πράγμα τα 400 χρόνια της υποδούλωσης. Ούτε τα 500 χρόνια σκλαβιάς στη Μακεδονία και στη Μ. Ασία και τα 800 κατοχής στην Κύπρο. Κάθε τρία χρόνια οι ήρωές μας έκαναν και μια επανάσταση! Φοβερό και να το σκεφτεί κάποιος! Τι άγρυπνη συνείδηση είχαν αυτοί οι άνθρωποι και ασίγαστο έρωτα στην ψυχή τους για την ελευθερία. «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία» έπεφταν μέσα στη φωτιά! Και μείς σήμερα τι κάνουμε; Δυστυχώς τα αντίθετα. «Δεινόν η ραθυμία»!
Αυτή η Εθνική Επέτειος λοιπόν είναι η άγια κολυμβήθρα της Εθνικής μας Αυτογνωσίας και Αυτοσυνειδησίας μας. Αναβαπτιζόμαστε και ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας σαν Έλληνες. Καταλαβαίνουμε «τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας πρέπει». Φέτος δε αυτή η Γιορτή, πέραν του ότι είναι, όπως άλλωστε και κάθε φορά, διπλή γιορτή, διότι γιορτάζουμε πρωτίστως τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, φέτος πέφτει και ημέρα Κυριακή. Κυριακή 25 Μαρτίου 2018.
Κυριακή σημαίνει ημέρα αφιερωμένη στον Χριστό, το Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Αυτός μας έσωσε από τη σπάθη του Μωάμεθ και την ημισέληνο του Ισλάμ. Σ΄ Αυτόν έκαναν Τάμα οι Πατέρες μας, οι μπαρουτοκαπνισμένοι Μαχητές των Ορέων, οι ακριβοί πολεμιστές της φυλής μας, οι «κλέφτες και οι αρματολοί», να Του χτίσουν Τρανή και Μεγαλόπρεπη Εκκλησιά, το Τάμα του Έθνους! Δυστυχώς ακόμη το χρωστάμε σα λαός αυτό το Τάμα. Εμείς μόνο! Οι αγνώμονες και επιλήσμονες Έλληνες! Όλοι οι άλλοι ορθόδοξοι λαοί των Βαλκανίων, υπόδουλοι κι εκείνοι, λιγότερα ή περισσότερα χρόνια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εκπλήρωσαν το Τάμα τους και ανήγειραν λαμπρούς Ναούς στον Ευεργέτη τους Χριστό. Το δικό μας Τάμα μένει ακόμη ανεκπλήρωτο και γι αυτό τραβάμε όσα τραβάμε από φανερούς εχθρούς και δήθεν φίλους και πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Κυριακή όμως σημαίνει και Ανάσταση. Κάθε Κυριακή γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού. Πενήντα δύο Κυριακές το χρόνο. Ανάσταση σημαίνει ξεσηκωμός, επανάσταση, έγερση, από τις πολυθρόνες και τους καναπέδες, όπου νωχελικά ριχνόμαστε και καθόμαστε, κοιμόμαστε και ροχαλίζουμε, βουλιάζουμε και αδιαφορούμε. Ανάσταση σημαίνει επάνοδος στην πραγματική ζωή και αναβίωση όλων των πεθαμένων ιδανικών, αξιών, ανθρώπων και κοινωνιών. Ανάσταση νεκρών ανθρώπων κυρίως. Και μείς δυστυχώς σήμερα «όνομα έχουμε ότι ζούμε κι όμως είμαστε νεκροί». «Καίγεται το σπίτι μας και μείς τραγουδάμε». «Στην υγεία μας, βρε παιδιά», λέμε εμείς, και «εις υγείαν τα κορόϊδα», λένε οι άλλοι!
Πρέπει λοιπόν να ξαναζήσουμε σαν Έθνος και σα Λαός. Να ξεσηκωθούμε. Να αφυπνισθούμε. Να αναστηθούμε. Να εγερθούμε. Αυτή η υποχρέωσή μας καθίσταται μέρα με τη μέρα πιο επιτακτική, διότι ήδη «βάπτεται κάλαμος αποφάσεων» σε βάρος μας και «εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά» εδώ και μερικές δεκαετίες και δή την τελευταία. Μας ξεζούμισαν οικονομικά και μας κατάστρεψαν ηθικά με νομοθετήματα και ρυθμίσεις εξωφρενικές. Μας ταπείνωσαν και μας εξευτελίζουν κάθε μέρα. Μυρίστηκαν τα «μαύρα κοράκια» των πολυεθνικών τον πλούτο των θαλασσών μας και μύρισαν την παρατεταμένη ανοησία μας τα «γεράκια του πολέμου», τη στιγμή που οι δικοί μας «μπούφοι» και «γκιώνηδες» μένουν νωθροί και ακίνητοι στα κλαριά τους. Φανερά πλέον απεργάζονται τον όλεθρό μας «βάρβαρα έθνη τα τους πολέμους θέλοντα», για να ξαναστήσουν σε βάρος μας «τα σύνορα της επεκτατικής τους καρδιάς».
Έστω και τώρα, την έσχατη ώρα, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ας μιλήσουμε, ας φωνάξουμε, ας διαμαρτυρηθούμε, ας προσευχηθούμε… Και για τους έξω και για τους μέσα. Και μόνοι μας και με άλλους. Και ατομικά και μαζικά. Και ανένταχτα και οργανωμένα. Ό,τι και όπως και όσο και όταν μπορεί ο καθένας μας.
Εκείνο όμως το εύκολο και δυνατό που τώρα αυτή τη στιγμή, από αυτή τη μέρα, την ώρα, το λεπτό, όλοι πρέπει να κάνουμε, είναι να υψώσουμε τη Σημαία μας στον Εξώστη του σπιτιού μας. Σε σπίτια, καταστήματα, εξοχικά, δημόσια κτήρια, λέσχες και αθλητικές εγκαταστάσεις, παντού πρέπει αυτές τις μέρες να δεσπόζει το Εθνικό μας Σύμβολο. Η Γαλανόλευκη Σημαία! Όχι δεν είναι μια τυπική υποχρέωση. Είναι ένα ουσιαστικό καθήκον. Δεν είναι μια κίνηση των χεριών, να δέσουμε μια σημαία έξω από το σπίτι μας. Είναι μια κίνηση της καρδιάς μας. Να βγάλουμε από την κλειδωμένη, σκονισμένη και μουχλιασμένη, στη χειρότερη περίπτωση, καρδιά μας, κάτι το άγιο, το ωραίο, το όμορφο, το ιδανικό, το ξεχασμένο, το παραμελημένο: τη Σημαία μας. Δηλαδή την ιστορία μας, την Πατρίδα μας, την Πίστη μας, την Ψυχή μας, το Καύχημά μας, τους αγώνες μας, τα αίματα της φυλής μας. Τους νεκρούς μας ήρωες.
Κρίμα είναι να ξεχνάμε αυτό το καθήκον και από ασυγχώρητη βαρεμάρα και επιπολαιότητα να αμελούμε να υψώσουμε το Εθνικό μας Σύμβολο. Δεν είναι μόνο καθήκον απέναντι στην ιστορία και την Πατρίδα. Είναι συγχρόνως και παιδαγωγία της νέας γενιάς και μαρτυρία πίστεως και ομολογία συνειδήσεως και κατάθεση ψυχής και δήλωση ευγνωμοσύνης και μνημόσυνο στους πεσόντες και υπόσχεση στο Γένος και τιμή στην ελευθερία και ευχαριστία στον Ύψιστο και όρκος στο Σταυρό και συναίσθηση της αποστολής μας και απόδειξη δυνάμεως και όπλο κατά πάσης επιβουλής και εχθρικής διαθέσεως και δημοψήφισμα και εκλογές κατά των εθνομηδενιστών και φανέρωση της ενότητα της φυλής μας κάτω από τη Σημαία του Χριστού και της Ελλάδας.
Τι στο καλό; Τόσο ανάξιοι είμαστε; Δεν μπορούμε να βρούμε μια Ελληνική Σημαία; Το πολύ με δεκαπέντε ευρώ βρίσκουμε μια Ελληνική Σημαία με κοντάρι και Σταυρό, οπωσδήποτε. Μια φορά θα την αγοράσουμε και θα την έχουμε μια για πάντα στο σπίτι μας, όπως την είχαν στα σεντούκια τους φυλαγμένη οι Βορειοηπειρώτες και την ύψωσαν όταν μπήκε νικηφόρος και θριαμβευτής ο ελληνικός στρατός στη Β. ‘Ήπειρο το 1940. Η Σημαία είναι η ιστορία μας, η πίστη μας, η δόξα μας, η αγνότητα των ιδανικών μας, η εδαφική μας ακεραιότητα, η εθνική μας αξιοπρέπεια, η ανεξαρτησία και ελευθερία μας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ψυχές «των υπέρ πίστεως και πατρίδος ευκλεώς αγωνισαμένων και ηρωϊκώς πεσόντων πατέρων και αδελφών μας».
Μέσα σε κάθε Ελληνικό και Ορθόδοξο σπίτι δύο πράγματα πρέπει να υπάρχουν πάντοτε, μέχρι συντελείας των αιώνων: Το εικονοστάσι και η Ελληνική Σημαία. Σ΄ αυτά τα δύο κρέμεται όλη η ζωή μας και η υπόστασή μας. Στο Χριστό και στην Ελλάδα. Και τα δύο αυτά άξια ιδανικά τα φυλάει η παραδοσιακή ελληνορθόδοξη Οικογένεια ως κόρη οφθαλμού. Μάλλον ως δύο κόρες των οφθαλμών. Ας προσέξουμε λοιπόν μη βάλουμε τα χέρια μας και βγάλουμε με τα δάχτυλά μας μόνοι μας τα μάτια μας. Τα μάτια της ψυχής μας.