Λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ότι όλοι έχουμε κοινή μητέρα την Πατρίδα, αλλά ο καθένας έχει ξεχωριστά τη δική του Μητέρα.
Ο άγιος των ελληνικών όπλων και της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης, λέγει συμπερασματικά, ότι από τις δυσκολίες και τους κινδύνους μας έσωσε ο Θεός και η Μάνα μας.
Ένας σύγχρονος θεολόγος λέγει ότι η αγάπη της μάνας μοιάζει με την αγάπη του Θεού, γιατί είναι θυσιαστική. Η μάνα θυσιάζεται για το παιδί της, για τα παιδιά της, όπως και ο Χριστός και Θεός μας θυσιάστηκε για μας πάνω στο Σταυρό.
Μάλιστα οι ειδικοί επιστήμονες λένε ότι το έμβρυο τρέφεται στην ενδομήτρια ζωή από το αίμα της μητέρας του, το οποίο μετά γίνεται εκτός κοιλίας μητρός γάλα, και το ασβέστιο που παίρνει για να χτίσει το σκελετό του, το παίρνει από τα κόκαλα της μάνας του.
Η μεγάλη αξία της μάνας για τη ζωή μας φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος την τελευταία στιγμή της επίγειας ζωής Του πάνω από τον Σταυρό ενδιαφέρθηκε για τη Παναγία Μητέρα Του και για να μη την αφήσει μόνη την παρέδωσε στον αγαπημένο Του μαθητή, τον άγιο Ιωάννη τον θεολόγο.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ανάμεσα στις Δέκα Εντολές την πρώτη θέση με υπόσχεση και αμοιβή κατέχει η Πέμπτη Εντολή, διότι αφορά στην τιμή προς τους γονείς και όλο αυτό αναφέρεται και είναι γνωστό σε όλους μας ως εξής : «Τίμα τον Πατέρα σου και τη μητέρα σου ίνα εύ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος έση επί της γης».
Τους γονείς μας, δεν τους διαλέγουμε εμείς. Τους διαλέγει ο Θεός. Εμείς διαλέγουμε τους φίλους και τους συνεργάτες μας. Τους γονείς και τα αδέλφια τα διαλέγει ο Θεός. Και από το γεγονός αυτό και από την αγιότητα της γονεϊκής ιδιότητος οι γονείς ασχέτως παιδείας και μορφώσεως, ακόμη και ήθους, ακόμη και παρά τα όποια λάθη τους παραμένουν ιερά πρόσωπα, άξια σεβασμού.
Ιδιαιτέρως η μάνα. Και ο πατέρας, αλλά πιο πολύ η μάνα, κυρίως για τα παιδιά, αποτελεί αναντικατάστατο πρόσωπο. Αυτή είναι η βασίλισσα του σπιτιού και της οικογενείας. Η τροφός και η παιδαγωγός. Ο πατέρας λείπει έξω, η μάνα όμως κυβερνά διατροφικά, συναισθηματικά, διδασκαλικά και θρησκευτικά το σπίτι. Μαζί με το γάλα της δίνει στα βλαστάρια της και το γάλα της Πίστεως. Και τούτο διότι το σπίτι και η οικογένεια είναι η Πρώτη Μικρή κατ΄ οίκον Εκκλησία και το Πρώτο Μικρό Σχολείο.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί είμαστε τόσο δεμένοι με τη Μάνα μας. Και στη γη και στον Ουρανό. Όσο ζεί είναι ο ίσκιος και το θεμέλιο του σπιτιού μας. Όταν αναχωρεί από τον κόσμο αυτό γίνεται ο άγγελός μας που μας συνοδεύει και προστατεύει με τις προσευχές της. Από κει ψηλά, από τη γη της αιωνιότητος και τη Βασιλεία των Ουρανών μας παρακολουθεί, μας αγαπά και παρακαλεί το Θεό για μας.
Όχι μόνο οι άγιοι της Εκκλησίας μας, αλλά και οι ποιητές μας ασχολήθηκαν με το ιερό πρόσωπο της Μάνας. Λέγει ένας:
«Μάνα νιός και μάνα γέρος,
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος, ά, τι όνομα γλυκό!»
Τα παιδιά κατά βάση ορφανεύουν από τη μάνα τους. Ο Μ. Βασίλειος έκλαιγε για την αναχώρηση της αγίας μητρός του Εμμέλειας. Ευτυχώς όμως που ο πόνος μετριάζεται από το ότι έχουμε Μεγάλη Μάνα την Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία και Ακοίμητη Μάνα την Παναγία μας. Πονάμε, αλλά δεν κλαίμε απαρηγόρητα. «Το απαθές είναι απάνθρωπο, αλλά και το απαρηγόρητο είναι αφιλοσόφητο», λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος.
Έτσι λοιπόν και εμείς παρηγορούμαστε αρκούντως από τη χάρη και την αλήθεια της Μάνας μας Εκκλησίας και από τις ανύστακτες προσευχές της Παναγία Μητέρας μας.
Τώρα τι μένει; Η ανάμνηση του προσώπου, της ζωής και των χαρισμάτων των εκλειπώντων. Αυτοί προσεύχονται από ψηλά, εμείς από δω κάτω. Αυτοί παρακαλούν υπέρ υγείας και προκοπής τον Κύριο της Δόξης, εμείς τον ίδιο Κύριο παρακαλούμε υπέρ αναπαύσεως και ελέους. Αυτοί που έφυγαν κυκλώνουν το υπερουράνιο θυσιαστήριο, εμείς κυκλώνουμε το επίγειο θυσιαστήριο της Εκκλησίας. Και όλα αυτά γίνονται ένα στο Αγιώτατο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Όλοι οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ζωντανοί και κεκοιμημένοι βρισκόμαστε λοιπόν μέσα στο Άγιο Ποτήριο κοντά στο Χριστό και βοηθάει ο ένας τον άλλο προσευχητικά.
Τέλος πρέπει να πούμε ότι με το ψαλμικό «Αιωνία η Μνήμη» που ψάλλουμε στα Μνημόσυνα ζητούμε από τον Θεό να φιλοξενεί για πάντα στην άπειρη Μνήμη Του τους προσφιλείς μας νεκρούς, αλλά υπενθυμίζουμε και στους εαυτούς μας να μη ξεχάσουμε ποτέ αυτούς μας γέννησαν και μας ανάστησαν, να μιμούμαστε τις καλοσύνες τους και τι πρόσφεραν για μας και να παρακαλούμε να βαδίσουμε κι εμείς στα άγια ίχνη τους.
ΑΜΗΝ !
