Μία Ἅγια Ψυχή πέταξε στά Οὐράνια!

ΜΑΡΙΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ (+13.1.2019)

Μέ βαθιά συγκίνηση, ἔμπονη συμμετοχή καί μυστική προσευχή ὁ λαός τῆς Λαμίας καί ὅλης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος προέπεμψε στόν Οὐρανό, στή χώρα τῶν ζώντων «ἐν χειρί Θεοῦ», τήν πολυσέβαστη μητέρα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος Κ. κ. Νικολάου, ἀείμνηστη + Μαρία Πρωτοπαπά, τήν ὁποία ἐπί 22 σχεδόν χρόνια ὅλοι, μικροί καί μεγάλοι, εὐσεβέστεροι καί λίγο ἀπόμακροι, κληρικοί καί λαϊκοί, μοναχοί καί μοναχές, ὅλος δηλαδή ὁ ἀγαπημένος λαός τοῦ Θεοῦ, τήν γνώρισε, τήν ἀγάπησε, τήν τίμησε, τή σεβάστηκε, καί ὡς Μητέρα τοῦ Ἐπισκόπου μας, ἀλλά καί ὡς χριστιανή γυναίκα καί ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα.

Ἡ ἀείμνηστη + Μαρία Πρωτοπαπά διῆλθε τόν χρόνο τῆς ζωῆς της ὡς ἄνθρωπος ἁπλός καί ταπεινός, εὐπρόσιτος καί κοινωνικός, εὐχάριστος ἀλλά καί ὠφέλιμος. Πάντα μέ τό καλό λόγο στό στόμα, χωρίς ἴχνος κατακρίσεως ἤ περιαυτολογίας, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐπιδείξεως καί φιλοπρωτίας, πάντα μέ τήν καλοσύνη τῆς καρδιᾶς, τήν ἁπλότητα τῆς συμπεριφορᾶς καί τήν μακαρία πλουτοταπείνωση, ὑπῆρξε ὅλα αὐτά τά χρόνια μαζί μέ τόν υἱόν της, Ἐπίσκοπο Νικόλαο, χωρίς ἀμφιβολία, τό πλέον ἀγαπητό καί σεβαστό πρόσωπο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Μάλιστα ὅσο περνοῦσαν τά χρόνια καί ἡ ἡλικία βάραινε στούς ὤμους της καί οἱ θλίψεις αὐλάκωναν τήν ψυχή της, τόσο περισσότερο διέλαμπε ἡ ἀρετή της καί ἡ μορφή της ἐπιβαλλόταν μέσα ἀπό τήν διαρκῆ προσευχή, τήν ἀκατάλυτη νηστεία, τήν ἀνδρεία ὑπομονή καί κυρίως τή μυστηριακή ζωή καί τή θεία λατρεία, ἡ ὁποία εἶχε γίνει ἕνα μέ τήν ὕπαρξη καί τήν προσωπικότητά της.

Ἡ ὅλη της παρουσία καί στάση ζωῆς θύμιζε τούς κρυμμένους θησαυρούς τῆς Ἱερᾶς μας Παραδόσεως πού φώλιαζαν στά στήθη τῶν ἁγιασμένων μητέρων τοῦ Ὀρθοδόξου Γένους μας, στά ἀστικά κέντρα, ἀλλά πολύ περισσότερο στίς ξεχασμένες ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐκκοσμικεύσεως ἐπαρχίες τῆς φιλακόλουθης ἑλληνικῆς, νησιώτικης καί ἠπειρωτικῆς,  ὑπαίθρου.

Ἡ «μακαρία τῆ λήξει γενομένη» ὑπεραιωνόβια +Μαρία Πρωτοπαπά ἦταν μία αὐθεντική καί γνήσια μαθήτρια τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς ὁποίας τό ἅγιον Ὄνομα ἔφερε καί ἀπό τό ἱερό Νησί τῆς Ὁποίας – τήν Τῆνο  – καταγόταν. Τό ἀνεπιτήδευτο τῆς παρουσίας της καί ἡ ἁπλότητα τῆς ἐπικοινωνίας της φανέρωναν σέ ὅλους καί ἰδιαίτερα σέ ὅσους «ἔπασχαν τά θεῖα» καί ἔνοιωθαν πιό βαθιά μέσα τους τά μυστήρια τῆς πίστεως, τήν ἀφελότητα τῆς καρδίας τῶν πρώτων χριστιανῶν καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῶν ἁγίων Μητέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Σέ ψυχές ἁπλές καί εὐθεῖες ἐπαναπαύεται τό Πανάγιον Πνεῦμα καί μέσα στήν καρδιά τους «καρποφορεῖ ἐν ὑπομονῇ καρπόν ἁγιασμοῦ τριάκοντα καί ἑξήκοντα καί ἑκατόν».

Ἡ ἀείμνηστη ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε τά παιδιά τοῦ Ἱδρύματος Θηλέων τοῦ Ἠθικοθρησκευτικοῦ Ὀρθοδόξου Τοπικοῦ Συλλόγου «Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς» Λαμίας καί ὅσες φορές ἐρχόταν μέ τόν Σεβασμιώτατο στό Ὀρφανοτροφεῖο, στίς Ἱερές Πανηγύρεις τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Ἱδρύματος, γινόταν πανηγύρι ὄχι μόνο στίς ἀθῶες ψυχές τῶν παιδιῶν, ἀλλά καί στή δική της ἄκακη παιδική ψυχή πού ἐκοσμεῖτο μέ τή ἀγέραστη νεότητα τῆς ἐν Χριστῷ ἀνακαινίσεως τοῦ βαπτισμένου μέλους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ἀναμφίβολα τό πέρασμά της ἀπό αὐτή τή ζωή, στο ξεκίνημά της, μέσα στή συγκεκριμένη οἰκογενειακή της δομή ἐν αἵματι,  ἀλλά καί στό μακάριο ἐπίλογό  της, μέσα στήν εὐρύτερη ἐν πνεύματι οἰκογένεια τῆς Μητροπολιτικῆς μας ἐπαρχίας, ἀπό τή Φθιωτική γῆ, στήν ὁποία καί ἀναπαύεται πλέον τό ἅγιο σκήνωμά της, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δαμάστας, ἄφησε ἀνεξίτηλα ἴχνη εὐσεβείας στό μυστικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί στίς ψυχές τῶν χριστιανῶν. Θά μείνει ἀλησμόνητη ἡ μορφή της, ἡ παρουσία της, ἡ ἀναστροφή της, ἡ ἀγάπη της, ἡ χαρά της, ἡ  ζωή της.

Τώρα, ἀπαλλαγμένη ἀπό τούς κόπους καί τίς δεσμεύσεις τῆς πολυμόχθου σαρκός, χαίρεται τό φῶς τῆς αἰωνίου ζωῆς  στήν ἀγήρω μακαριότητα, στή γῆ τῶν πραέων, καί ἀπό κεῖ ψηλά βλέπει, ἀκούει καί συνεχίζει νά προσεύχεται, γιά ὅλους μας, γιά ὅσους γνώρισε σέ ὅλες δεκαετίες τῆς μακρόβιας ζωῆς της – καί μάλιστα στίς τελευταῖες – στίς ὁποῖες συντόνισε τά γεροντικά βήματά της μέ τήν ποιμαντική πορεία τοῦ Ἐπισκόπου μας.

Προσεύχεται δηλαδή τώρα καί γιά τά νέα παιδιά της, τά λογικά πρόβατα τῆς Μάνδρας τοῦ Χριστοῦ στή Φθιώτιδα καί ἀσφαλέστατα γιά τόν πολυφίλητον Υἱόν της Νικόλαο, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἔνδακρυς ἐδήλωσε στήν ἐξόδιο ἀκολουθία της, βιώνει τήν χαρμολύπη τοῦ γεγονότος στήν καρδιά του. Λύπη γιά τόν πρόσκαιρο ἀποχωρισμό, αλλά καί χαρά γιά τή βεβαία ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τῆς Χριστιανῆς Μητέρας του.

Εὐχόμαστε ταπεινά νά τόν στηρίζουν οἱ προσευχές της!!!

Νάχουμε κι ἐμεῖς τήν εὐχή της καί τήν εὐχή τοῦ Ἐπισκόπου μας!!!

Αἰωνία της ἡ Μνήμη!!!