ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ

orfanotrofeio im1Τον τελευταίο καιρό, όλοι οι πολίτες, ιδιαίτερα οι πιο αδύναμοι οικονομικά, οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, είδαν από τη μια μεριά το εισόδημά τους να συρρικνώνεται κι από την άλλη να αυξάνονται οι φόροι και οι εισφορές προς το Δημόσιο. Συντάξεις μειώθηκαν απελπιστικά, επιδόματα καταργήθηκαν, άλλες πρόνοιες και συντάξεις αναπηρίας μόλις και μετά βίας, με καθυστέρηση, αποδίδονται κλπ.
Από την συγκεκριμένη αυτή απάνθρωπη οικονομική – μνημονιακή – πολιτική και πολύ περισσότερο από την φοροεπιδρομή, δεν εξαιρέθηκε κανένας.
Κατά κοινή ομολογία όμως, όπως λέχτηκε μέσα στη Βουλή και φάνηκε από αναφορές στα ΜΜΕ, καίρια επλήγησαν οι επιχειρήσεις και τα Ανθρωπιστικά – Φιλανθρωπικά Ιδρύματα, τα μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα βασιζόμενα στον εθελοντισμό και τα οποία συντηρούνται από την ελεημοσύνη των πολλών και δή των πιστών. Τα περισσότερα από αυτά ή έκλεισαν ή κινδυνεύουν να κλείσουν.
Σε κάποια αυτού του είδους Ιδρύματα, έσπευσαν συμπαραστάτες, για φέτος τουλάχιστο, κάποιοι εφοπλιστές. Για  άλλα άσυλα, θεραπευτήρια, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, ευρισκόμενα υπό τη δικαιοδοσία ακόμη και μεγάλων Ιερών Μητροπόλεων και Εκκλησιαστικών Συλλόγων, οι Επίσκοποι και τα Διοικητικά Συμβούλιά τους, ομολογούν δημόσια την αδυναμία να συνεχίσουν να τα λειτουργούν.
Και τούτο, διότι οι εισφορές των πολιτών είναι λίγες, σε πολλά μάλιστα από αυτά τα ιδρύματα, βασιζόμενα σχεδόν αποκλειστικά στο «δίλεπτον της χήρας και εις τον οβολόν των πιστών»,  δεν υπάρχει καμμιά κρατική επιχορήγηση. Πολλά ανήκουν σε Ενορίες, Συλλόγους, Μοναστήρια  και Αδελφότητες και οι απαιτήσεις του Κράτους και σ΄ αυτά είναι πολλές στον φορολογικό τομέα με φυσική συνέπεια όλων αυτών των στοιχείων να οδηγούνται στο «λουκέτο», όπως ακριβώς συνέβη και συμβαίνει και με ένα πλήθος επιχειρήσεων στην δύσμοιρη Πατρίδα μας.
Αυτά τα ιδρύματα όμως, τα οποία έχουν μια πολύχρονη Εθνική και Εκκλησιαστική ιστορία, δεν επιβαρύνουν κανένα, κι από την άλλη μεριά βοηθούν τόσο κόσμο, μικρούς και μεγάλους, δίνουν κάποιες θέσεις εργασίας, καλύπτουν πάγιες και διαχρονικές ανάγκες της ελληνικής πάσχουσας κοινωνίας και συνδράμουν με την παρουσία και λειτουργία τους, δηλαδή αναπληρώνουν, την ανεπάρκεια του επίσημου Κράτους, δεν πρέπει να σβήσουν. Διαποτίζουν με χριστιανισμό και ανθρωπισμό, αφιλοκερδώς, όλο το πρόσωπο της κοινωνίας και δίνουν ελπίδα και λόγο ζωής στους μοναχικούς, τους αρρώστους, στους γέροντες, στα ορφανά, τους μη έχοντας… Μάλιστα χωρίς την ύπαρξη αυτών των ιδρυμάτων θα δημιουργείτο τεράστια ανθρωπιστική έκρηξη μέσα στην Πολιτεία που ούτε ακόμη και αυτές οι καλά επιχορηγούμενες  ΜΚΟ θα μπορούσαν να αποσοβήσουν.
Η αλήθεια τώρα που είναι; Τα Ιδρύματα αυτά ό,τι χρήματα συγκεντρώνουν, τα προορίζουν για την Εξόφληση των τρομερών φόρων. Τόσο τρομερών μάλιστα, που σε μερικές περιπτώσεις μόνο η επέμβαση εφοπλιστών μπορεί να τα σώσει. Και γιατί είναι τόσο βαριά η φορολογία; Διότι σε ανύποπτο χρόνο ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι εμπνεόμενοι από την περί Αγάπης διδασκαλία του Χριστού χάρισαν με διαθήκη στα Ιδρύματα αυτά, της Αγάπης και της Αλληλεγγύης, χωράφια, σπίτια, ακίνητα, μετρητά, καταθέσεις… Αυτά ασφαλώς αποτελούν περιουσία των εν λόγω Ιδρυμάτων, αλλά σήμερα δεν αποδίδουν τίποτε! Τα σπίτια είναι ξενοίκιαστα, όπως και τα καταστήματα, το τίμημα για τα χωράφια είναι μηδαμινό, οι ενοικιαστές καθυστερούν να καταβάλουν τα ενοίκια, δεν πωλείται τίποτε, κανένας δεν αγοράζει, οι χορηγίες είναι ελάχιστες και όλα βρίσκονται «εγγύς του αφανισμού».
Το θλιβερό και εξοργιστικό συνάμα είναι ότι όλη αυτή κρίση την πληρώνουν πάντα οι ίδιοι, πάντα τα ίδια φοροδοτικά «υποζύγια», δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, ένστολοι… Μάλιστα τελευταία τιμωρείται η Αγάπη και η Προσφορά στον συνάνθρωπο και  στοχοποιείται φορολογικά η Μητέρα Εκκλησία με τους ανθρώπους και τα Ιδρύματά της. Αυτό είναι άδικο και απάνθρωπο. Κάθε κανόνας λοιπόν πρέπει έχει και την εξαίρεσή του. Εν προκειμένω το επίσημο κράτος λάθος πόρτες χτυπάει. «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» πλέον.
Κάνουμε έκκληση λοιπόν στο Κράτος να αναθεωρήσει την οικονομική πολιτική του επ΄ αυτού του θέματος και να απαλλάξει τα φιλανθρωπικά Ιδρύματα από τη βαριά Φορολογία. Επειδή όμως αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα, παρακαλούμε για άλλη μια φορά τους ευσεβείς και φιλάνθρωπους χριστιανούς να σώσουν την κατάσταση. Να προσευχηθούν, να μιλήσουν και να βοηθήσουν. «Κάθε προσφορά είναι δεκτή».
Η όποια συνδρομή των πολλών θα ελαφρύνει το βάρος και ασφαλώς θα βοηθήσει πολλαπλά. Αφενός μεν  στην επιβίωση ενός συγκεκριμένου ιδρύματος, αφετέρου στις φοροδοτικές υποχρεώσεις του έναντι του Κράτους. Και το ένα και το άλλο είναι σοβαρά θέματα. Και το Ίδρυμα πρέπει να ζήσει και το κράτος ασφαλώς πρέπει να σταθεί στα πόδια του μετά από έξι χρόνια μνημόνιο.
Οι χριστιανοί θέλουν να τηρούν τους νόμους του Κράτους, αρκεί και οι νόμοι να είναι  λογικοί και εφαρμόσιμοι κι όχι να προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες, από «άλλο πλανήτη», από «ένα παράλληλο σύμπαν» και να είναι «εξωγήϊνοι»!!!.

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.