Ποιος από τους παλαιούς κατασκηνωτές δεν θυμάται δυο αξέχαστες και ακούραστες κυρίες της κουζίνας που όλες τις περιόδους μαγείρευαν, έφτιαχναν γλυκά κά για τα 80 τουλάχιστον παιδιά παραμελώντας το σπίτι τους τούς δικούς τους, γιατί γι΄ αυτές όλα αυτά τα παιδιά ήταν παιδιά τους. Ας ευχόμαστε ό Κύριος του Ουρανού να αναπαύει τις ψυχές τους και να τους αμείβει για τους κόπους τους. Αιωνία η μνήμη της Φρόσως της Ανθούλας και τόσων άλλων κυριών που υπηρέτησαν τα παιδιά του Χριστού

Ο ΗΘΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ « Ο ΕΥΑΓΓ. ΛΟΥΚΑΣ »
ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΘΗΛΕΩΝ
Ὑψηλάντου 143 – ἔναντι Ἀκαδημίας – 351 00 ΛΑΜΙΑ
Τηλ 22310 – 22349, 22477 & Fax 22310 – 22782

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

25 & 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος, μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ , θὰ πανηγυρίση τὸ Ἱερὸν Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου εἰς τὸ Ὀρφανοτροφεῖον Θηλέων Λαμίας:

τὴν Mετάστασιν τοῦ Ἠγαπημένου Μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ!

Τὸ πρόγραμμα τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν ἔχει ὡς ἑξῆς :

• Την ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Σεπτεμβρίου 2016 καὶ ὥρα 7
τὸ ἀπόγευμα θὰ τελεσθῆ
Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς μὲ ἀρτοκλασίαν
& θεῖον κήρυγμα

• Τη ΔΕΥΤΕΡΑ 26 Σεπτεμβρίου 2016 θὰ τελεσθῆ
Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία μετὰ Θείου Κηρύγματος

Ὥρα ἐνάρξεως Ὄρθρου : 7.00 π.μ.
Ὥρα ἐνάρξεως Θείας Λειτουργίας : 8.30 π.μ.

** Παρακαλοῦνται ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς καὶ φιλέορτοι Χριστιανοί τῆς πόλεως καὶ περιοχῆς Λαμίας νὰ λάβουν μέρος εἰς τάς ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμήν τοῦ Ἀποστόλου & Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἰδιαιτέρως προσευχόμενοι νὰ χαρίση εἰς ὅλους μας ὁ Ἅγιος Θεὸς τὴν πολλὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Χριστόν, τὴν ἱεραποστολικὴν δράσιν καί κατά τὴν νέαν ἐκκλησιαστικήν περίοδον.

Ἐκ τοῦ Συλλόγου “Ο Ευαγ. Λουκάς” &
του Ὀρφανοτροφείου Θηλέων Λαμίας

Το Πανάγιο Πνεύμα κυβερνά τη στρατευομένη Εκκλησία. Αυτό το Άγιο Πνεύμα «όπου θέλει πνεί». Αυτό το Άγιο Πνεύμα «ο Κύριος εστί» και οδηγεί και εμπνέει την Εκκλησίαν «εις πάσαν την αλήθειαν».
Στην Παλαιά Διαθήκη ανεύρισκε, αναδείκνυε και ενέπνεε τους προφήτες εν μέσω του λαού του Θεού.
Στην Κ. Διαθήκη αυτό το Άγιο Πνεύμα ανέδειξε τους Αποστόλους, τους προφήτες, τους διδασκάλους και τα χαρίσματα μέσα στην Εκκλησία.
Αυτό το Άγιο Πνεύμα και τώρα μέσα στην Εκκλησία φανερώνει τους Αγίους «τους καθ΄ εκάστην γενεεάν» μέχρι τα έσχατα της Ιστορίας.
Το παραπάνω γεγονός σημαίνει ότι η ανάδειξη και η τιμή των Αγίων δεν περιορίζεται ή προέρχεται από κάποιο ανθρώπινο πρόσωπο, αποκλειστικά και απόλυτα, αλλά υπηρετείται με τη βουλή του Θεού υπέρ της Εκκλησίας και της οικοδομής του σώματος για την εδραίωση στο δόγμα, στο ήθος, στην αλήθεια, στην Ορθοδοξία, στην πίστη, με πολλούς τρόπους και από πολλές αφετηρίες και εκκινήσεις.
Παραδείγματα έχουμε πολλά:
Ο Χριστός μας πλέκει το Εγκώμιο του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, αλλά και ο λαός – μέχρι και αυτός ο Ηρώδης – τον θεωρούσε άγιο, δίκαιο και προφήτη. Βέβαια ο Ιωάννης “σημείον εποίησεν ουδέν”, χωρίς αυτό όμως να μειώνει στο ελάχιστο την αγιότητά του.
Οι Μακαρισμοί του Κυρίου δεν είναι ανάδειξη αγίων εν τω κόσμω;
Στην Αποκάλυψη το Άγιο Πνεύμα φανερώνει και αναδεικνύει ονομαστικά τον μάρτυρα του Χριστού Επίσκοπο Αντύπα, “εις μαρτύριον” και παραδειγματισμό και των άλλων.
Ο ιερός συγγραφέας της προς Εβραίους Επιστολής ομιλεί εκτενέστατα για τους αρχαίους αριστείς, οι οποίοι κυριολεκτικά αγίασαν διά της πίστεως και πέτυχαν θαυμαστά πράγματα στη γενεά τους…
Ο απ. Παύλος ομιλεί για την πίστη του Αβραάμ και ότι από αυτή “φίλος Θεού εκλήθη” και όταν χαιρετίζει στις επιστολές του τους παραλήπτες, πολλών αγίων πλέκει τα εγκώμια της ιεραποστολικής συνεργασίας και αφοσιώσεως .
Ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος μακαρίζει την υπομονήν Ιώβ και την προσευχή του Ηλία.
Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μαρτυρεί ότι είδε τις ψυχές των εσφαγμένων μαρτύρων στεφανωμένες και ένδοξες γύρω από το θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου, όπως και τους 24 πρεσβυτέρους να θυμιάζουν με τις προσευχές των χριστιανών το υπερουράνιο θυσιαστήριο.
Ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας δεν μετέφερε τον Μοναχισμό στη Δύση με τη φανέρωση της αγιοπνευματικής ζωής του Γέροντά του Μ. Αντωνίου;
Γυρίζουμε σελίδα τώρα:
Στο τέλος των Εικονομαχικών ερίδων, όταν διαβάστηκαν στην Εκκλησία τα θεία και ιερά δόγματα της Αληθείας, ο λαός κρατώντας κλειστές τις πόρτες του Ναού ζητούσε επίμονα την ανακήρυξη της αγιότητας των μαρτυρησάντων ή ομολογησάντων επισκόπων και άλλων μελών της Εκκλησίας, που αδίκως ταλαιπωρήθηκαν και απέθαναν από κρατικούς και αιρετικούς εικονοκλάστες.
Επίσης όταν τέλειωσε η Ψευδοσύνοδος της Φερράρας – Φλωρεντίας ο λαός σήκωσε στα χέρια τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και εδόξασε την πράξη της μη υπογραφής του ψευδοενωτικού συμφώνου.
Ο ίδιος ο λαός συχνά ήταν εμπόδιο για τους Αρχιερείς και Γραμματείς να συλλάβουν τον Χριστό, οι οποίοι ήθελαν και μεθόδευαν σύλληψη “άτερ όχλου”.
Βασικότατη και τελική θα λέγαμε είναι η θέση του λαού.
Μπορεί ο λαός μας σήμερα – και στο παρελθόν πολύ περισσότερο – να είναι ακατατήχητος εν πολλοίς, αλλά είναι βαπτισμένος και μυρωμένος και μέσα του έχει το αισθητήριο της πίστεως και της διακρίσεως.
Αυτός ο λαός ανέκαθεν επικυρώνει τις Συνόδους πάνω στα πράγματα και είναι δυνατόν να πέσει έξω για έναν άγιο, που τον ξέρει απέξω και ανακατωτά και τον έζησε από κοντά;
Ο Λαός είναι ο φρουρός της Πίστεως, πόσο μάλλον ο μοχλός της αναδείξεως των αγίων. Αν ακυρώσουμε τον λαό, τότε η αλήθεια μπαίνει στα γρανάζια της σκοπιμότητος.
Ο λαός όμως, μορφωμένοι και αγράμματοι, ανώνυμοι και επώνυμοι, φτωχοί και πλούσιοι, κοσμικοί και μοναχοί, νέοι και γέροι, κληρικοί και λαϊκοί, χωρικοί και αστοί, με όποιες ατέλειες κι αν έχουν, εκφράζουν συνολικά εν αγίω Πνεύματι το θέλημα του Θεού, “πανταχού, υπό πάντων, εν παντί”. Ο Ίδιος ο Θεός “εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων καταρτίζει αίνον” και τιμά τους αγίους Του. Κι όλο αυτό είναι αυθόρμητο, πηγαίο, θεϊκό. Δεν είναι στημένο.
Στους Τρεις Μεγίστους Φωστήρες ο λαός ήταν εκείνος που στήριξε την αγιότητά τους και εν ζωή μάλιστα.
Και κάτι ακόμη:
Ασφαλώς και δεν είναι κακό να ανατρέχουμε στους ομολογιακούς αγώνες των αγίων, όταν το απαιτεί η συγκυρία, όπως ακριβώς έκανε και ο Άγιος Θεός, ο Οποίος ανάστησε από αιώνιο ύπνο τους Αγίους Επτά Παίδας τους εν Εφέσω, για να στηρίξει στη γενεά των ανθρώπων της εποχής εκείνης το δόγμα της Αναστάσεως.
Εξάλλου αυτό έκαναν και οι άγιες Σύνοδοι, οι Οποίες στηρίζονταν σε γνώμες και παραδείγματα των προγενεστέρων Πατέρων, εμμέσως αναδεικνύοντας την λαμπρή θέση τους μέσα στην Εκκλησία.
Αυτό ακριβώς γίνεται κι όταν θέλουμε να τονίσουμε και άλλες αρετές. Ανασύρουμε από τας δέλτους της Εκκλησίας “καινά και παλαιά” πρότυπα αγίων, όταν πρόκειται πχ να τονίσουμε την ελεημοσύνη, την κοινωνική αλληλεγγύη, την ιεραποστολή, την άσκηση…
Δεν μπορεί να αγνοήσει λοιπόν κανένας πως ο Καλός Θεός τελικά για δικούς Του λόγους είτε με θαύματα είτε με υπόδειξη αρχιερέων είτε με φωνή εξ ουρανού είτε με αίτηση αρχόντων είτε με λαϊκές συνάξεις είτε με Συνόδους είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, δηλαδή ο Πατήρ δι Υιού εν Αγίω Πνεύματι, φανερώνει στη ζωή μας τους αγίους, τους οποίους τελικά υποχρεούται παν το πλήρωμα της Εκκλησίας να αποδεχθεί και τιμητικά να προσκυνήσει και αγιάσει.
Πως αναδείχθηκαν οι Νεοφανείς εν Μυτιλήνη Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη; Με ονείρατα!!! Αλήθεια τους αμφισβητεί κανένας;
Μπορεί να γίνεται υπερβολή με τις φανουρόπιτες, αλλά ποιός μπορεί να καταργήσει τον Άγιο Φανούριο έστω κι αν έχουμε ένα μόνο στοιχείο από τη ζωή του; Εκείνο ίσως που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο λαός μας ζητεί να του φανερωθεί το θέλημα του Θεού και απούσης σφριγηλής και γενναίας κατήχησης καταφεύγει στο πιο εύκολο: τη φανουρόπιτα. Εδώ όμως βρίσκεται και το χρέος της Ποιμαντικής και της εκκλησιαστικής Διδασκαλίας. Να φανερώσει το λόγο του Θεού στη γενεά των ανθρώπων.
Ασφαλώς και είναι ενδεικτικό και βοηθητικό για την εκκλησιαστική αρχή το ότι πολλοί άγιοι πρίν από την εκκλησιαστική αγιοκατάταξη και πολύ πρίν από την προβλεπόμενη χρονική απόσταση είχαν καταταγεί στην χορεία των αγίων υπό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου του Λαού μας. Ο λαός είχε φτιάξει εικόνες τους, ακολουθίες τους, τροπάρια, προσευχόταν, γιατί εβίωνε θαύματα καθημερινά στη ζωή του. Κι όσο πιο πονεμένος ήταν ο λαός και όσο πιο συμπονετικός ήταν ο άγιος στην επίγεια ζωή του, τόσο και η δημοφιλία του έφτανε στα ουράνια και οδηγούσε τελικά την Ιερά Σύνοδο στην ανακήρυξη. Έτσι εξηγείται και η δημοφιλία του Αγίου Νικολάου και στη Ρωσία και παντού.
Φυσικό επίσης είναι και το γεγονός ότι ο δεινός βασανιζόμενος λαός μας αναζητεί κάθε φορά στηρίγματα και βγάζει προς τα έξω αυτό που τον απασχολεί Με το να τιμά ιδιαίτερα πχ τους Ρώσους αγίους, τους ασκητές, τους ομολογητές… Κάτι ψάχνει ο λαός μας… Κάτι δηλώνει με αυτή την συγκεκριμένη αγιοφιλία και καταφυγή.
Καθόλου δεν εγκρίνονται βέβαια ιδιωτικές αγιοποιήσεις και ατομικές προτιμήσεις, οικονομικές σκοπιμότητες και θεοποίηση συγγενών χάριν προβολής και αισχροκερδίας, που δεν έχουν την έγκριση και αποδοχή του συνόλου του λαού και ασφαλώς τη θεσμική επισφράγιση τελικά από την Εκκλησία.
“Τοις αγίοις τοις εν τη γη εθαυμάστωσε” και ως εκ τούτου παρά πάντων ψάλλεται και ανακηρύσσεται “θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού”.
Και το χρέος μας τώρα:
Ο Κύριος είπε: “Άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί”. Δεν είπε κάνετε θαύματα… Μάλιστα ετόνισε να μη χαίρονται οι μαθητές για το μεγαλύτερο θαύμα των εξορκισμών, αλλά να χαίρονται για την εκλογή τους από το Θεό και την αναγραφή των ονομάτων τους στις δέλτους του ουρανού, εν Βίβλω ζωής.
Κι όταν πάλι τους εξαποστέλλει ζητεί την εξαγγελία του Ευαγγελίου και την ακρίβεια της προσωπικής τους ζωής, ασφαλώς και με κάποια θαύματα – επακολουθούντα σημεία – “του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος διά των επακολουθούντων σημείων. Αμήν!
Το χρέος μας είναι ο εξαγιασμός μας και η εκζήτηση του θείου ελέους. Τα άλλα είναι του Θεού, του Λαού και της Εκκλησίας.

Η ολομέτωπη επίθεση εναντίον της Ορθοδοξίας με την επιβολή του πολυθρησκειακού μαθήματος, την κατάργηση της πρωινής προσευχής και θα ακολουθήσουν και οι παρελάσεις, φανερώνεται ξεκάθαρα ποιος είναι ο στόχος. Είναι η Ελλάδα μας και η Ορθοδοξία μας. Είναι η Πατρίδα μας και Πίστης μας στον Χριστό. Ε!!!!!!! ας φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε. Φτάνει πια.!!!!!Είμαστε σε διωγμό!!!!! Ναι όποιος είναι Έλληνας και Ορθόδοξος διώκεται στην ίδια του την Πατρίδα από την στιγμή που δεν μπορεί να απολαμβάνει τα ίδια ακριβώς προνόμια που απολαμβάνουν και οι άλλοι Έλληνες, εβραίοι, ρωμαιοκαθολικοί, μουσουλμάνοι. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους και ας αντισταθούμε στην καθεστωτική πολιτική που θέλει να αφανίσει κάθε τι το Ορθόδοξο και Ελληνικό. Ήρθε η στιγμή να πάρουν θέση και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας για να ξεχωρίσει η ήρα από στάρι!!!!! Ήρθε η στιγμή η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, έτσι όπως έκανε πάντοτε σε κρίσιμες καταστάσεις!!Ορθόδοξοι ΈΛληνες ξυπνήστε και αντισταθείτε, δε θα μας πάρουν μόνο τα σπίτια και τα χωράφια, θέλουν να πάρουν την ίδια μας την ψυχή!!!!!! Θα τους αφήσουμε; Θα τους αφήσουμε να μας αντιμετωπίζουν ρατσιστικά; Ή θα σιωπήσουμε στο όνομα ενός ψευδοδιαλόγου και ψευδοπροοδευτισμού; Έχουμε όλοι μας ευθύνη

ΣΠΑΛΙΩΡΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
Πρόεδρος ΠΕΘ

Αυτό το οποίο λαμβάνει χώρα σήμερα στα Ελληνικά Εκπαιδευτικά δρώμενα σε σχέση με το Μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχει προηγούμενο. Θυμίζει εποχές θρησκευτικού διωγμού, όποιου καιρού και αιώνα κι αν επιλέξουμε. Ειδωλολατρία, εικονομαχία, μαρξισμός, Γαλλική Επανάσταση, διαφωτισμός, όλα μέσα είναι. Διωγμού, μάλιστα καμουφλαρισμένου. Και τούτο διότι τονίζεται μεν από επίσημα χείλη κάποιο σχήμα λόγου περί της Ορθοδοξίας, χωρίς όμως να προβάλλεται ιδιαιτέρως και επαρκώς η αλήθεια της Πίστεώς μας, χωρίς να γίνεται σεβαστή πρωτίστως και κυρίως η Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά τοποθετείται δίπλα δίπλα στις όποιες άλλες πίστεις και θρησκευτικές παραδοχές. Κι όχι μόνο αυτό. Επιπλέον η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρείται εδώ και αρκετά χρόνια ως παραδοσιακό και πολιτισμικό μέγεθος και η θέση της στο παρόν γίνεται ανεκτή μόνο με κοινωνικό και φιλανθρωπικό χαρακτήρα.
Η «Γνώση των Θρησκειών», επίσης, που θα είναι το Νέο Μάθημα των Θρησκευτικών, δεν ξέρουμε αν θα περιλαμβάνει Κριτική Θεώρηση των Θρησκευμάτων από πλευράς Ορθοδόξου ή απλή παράλληλη Έκθεση επί ίσοις όροις της όποιας διδασκαλίας του Βουδισμού, του Μουσουλμανισμού, του Εβραϊσμού ή και του Σατανισμού ακόμη! Καθόλου απίθανο να εμπίπτει στις διατάξεις του Αντιρατσιστικού Νόμου η οποιαδήποτε δυσμενής, αλλά δίκαιη κατά την Εκκλησία μας, κρίση του θεολόγου Καθηγητή.
Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν μπορεί να αφήσει ένας ορθόδοξος θεολόγος που σέβεται τον εαυτό του και την αποστολή του ασχολίαστη μπροστά στα μάτια των μαθητών του τη νωχελική απάθεια του Βουδισμού και την απραξία του Ινδουϊσμού, που έχουν καταδικάσει εκατομμύρια ανθρώπων στη μιζέρια και στη δυστυχία ή να μη μιλήσει για τον φονταμενταλισμό και φανατισμό του Ισλάμ, την υποτίμηση της γυναίκας, τον ιερό κατά των απίστων πόλεμο, ή να αποσιωπήσει τον εθνοφυλετισμό του Σιωνισμού…;
Αν δεν υπάρχει κριτική των άλλων θρησκειών υπό το πρίσμα του Ευαγγελίου, τότε τι προσφέρουμε στα βαπτισμένα Ορθόδοξα Ελληνόπουλα; Να διαλέξουν τι; Και μάλιστα σ΄ αυτή την ηλικία; Και μάλιστα σ΄ αυτή την εποχή; Θα καταντήσει τελικά το Νέο Μάθημα των Θρησκευτικών ένας φτωχός συγγενής των άλλων θρησκευμάτων, διότι θα έχει εναντίον του όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Τηλεόρασης και του Διαδικτύου, τα οποία βρίθουν από αθεϊα, αποκρυφισμό, διαλογισμό, γιόγκα, ισλαμικά έργα με βάση δήθεν το «φωτισμένο» Ισλάμ, με αντίστοιχη μηδενική δυστυχώς προβολή της Ορθοδοξίας και του Ευαγγελίου του Χριστού. Όλα αυτά που επί δεκαετίες τώρα ο σιωνιστικός υπόκοσμος του Χόλλυγουντ προβάλλει, θα δράσουν υπέρ των σεχτών, θρησκειών και αιρέσεων και εις βάρος της Ορθοδοξίας στις ψυχές των παιδιών, με αποτέλεσμα, στην καλύτερη περίπτωση τη σύγχυση και στη χειρότερη τον αποπροσανατολισμό και τον αποχρωματισμό της μαθητιώσας νεολαίας.
Εξάλλου η όλη αυτή προσπάθεια καταλαβαίνουμε ότι έρχεται σε αντίθεση με την Επίκληση της Αγίας Τριάδος στο Σύνταγμα της Ελλάδος καθώς επίσης και με τα άρθρα για την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων με βάση την Παράδοσή μας και την ηθική Αγωγή, πριν την επικείμενη και εξαγγελθείσα Συνταγματική Αναθεώρηση.
Ας μας πούνε οι κοπτορράπτες μεταρρυθμιστές και εκσυγχρονιστές με ποιά θρησκευτική διδαχή θα υπηρετήσουν την επιταγή του Συντάγματος για ηθική συνείδηση και ανάπτυξη των νέων; Με την ηθική του Ισλάμ, του Βούδα, του εβραϊσμού… Υπάρχει ανώτερη ηθική από το Ευαγγέλιο και την Ορθοδοξία; Ακόμη και από τον παπισμό αν χρειαζόταν να παίρναμε διδάγματα, πάλι χαμένοι θα ήμασταν, διότι εκεί «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»…
Εάν επικρατήσει το Μάθημα των Θρησκευτικών ως «Γνώση Θρησκειών» τελικά, μάλλον το επόμενο βήμα θα είναι να διδάσκεται όχι μόνο από ορθοδόξους θεολόγους, αλλά και από καθηγητές άλλων γνωστικών αντικειμένων και μάλιστα διαφορετικής θρησκευτικής πίστεως (χιλιαστές, σαηεντολόγους, προτεστάντες, φιλολόγους…). Αφού δεν θα είναι ομολογιακό και κατηχητικό μάθημα, δεν πειράζει να το διδάξει ο οποιοσδήποτε. Και το αμέσως επόμενο βήμα θα είναι να γίνει τελείως προαιρετικό το μάθημα, να μη περιλαμβάνονται οι Θεολογικές Σχολές στο Μηχανογραφικό και να αναλάβει μια τέτοια θρησκευτική ορθόδοξη παιδεία η Εκκλησία εκτός σχολικού γίγνεσθαι και χώρου… Ήδη ο οριστικός Χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους είναι επί θύραις…
Είναι απορίας άξιον ακόμη πως δεν λαμβάνουν υπόψη τους οι του Υπουργείου Παιδείας την επιθυμία των γονέων για τα ανήλικα παιδιά τους, την ασμίλευτη ακόμη ψυχή των χριστιανών μαθητών, που είναι η πλειοψηφεία, τη συνείδηση των Ορθοδόξων Θεολόγων Καθηγητών, τη φωνή της Εκκλησίας και τα αποτελέσματα της όλης αυτής απαράδεκτης και διχαστικής μεταρρύθμισης στο χώρο της Μέσης Εκπαίδευσης, τη στιγμή που αυτό το σέβονται με άκρα δημοκρατική ευαισθησία και θρησκευτική ευλάβεια για τις μουφτείες, για τις συναγωγές και για τους παπικούς…
Ποιόν ρώτησαν λοιπόν για όλη αυτή την ολέθρια αλλαγή και ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να κάνουν τέτοια πράγματα ερήμην των γονέων και της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας; Καταλαβαίνουμε ότι οι διευθύνοντες τα πράγματα της Παιδείας διακατέχονται σαφώς από χρονίζουσα αθεϊα και το έχουν κατά καιρούς δηλώσει και αναδείξει λόγω και έργω και βαθιά μέσα τους πιθανόν να μη στέργουν την καίρια θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελληνική Πατρίδα. Αλλά όπως και να το κάνουμε 2000 χρόνια δεν μπορούν να πεταχτούν στον κάλαθο της ιστορίας από μια ολιγοετή αριστερή διακυβέρνηση που πάσχει από το σύνδρομο του αθεϊσμού και αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα επικίνδυνη.
Η σπουδή μάλιστα με την οποία κινούνται στο χώρο των αλλαγών του σχολείου τους οδηγεί σε λάθη που θα φέρουν ολέθρια πολωτικά αποτελέσματα σε παιδιά και οικογένειες, στον εκπαιδευτικό και κοινωνικό χώρο. Δηλαδή, η διδασκαλία μιας δήθεν αναίμακτης εθνικής Ιστορίας, η διδασκαλία του Εμφυλίου Πολέμου, η αφαίρεση των αρχαίων ελληνικών, η θρησκειολογία και η θεωρία του Δαρβίνου, η σεξουαλική αγωγή, η προβολή της δυνατότητας οιουδήποτε γενετήσιου αυτοπροσδιορισμού σε μικρά και απληροφόρητα παιδιά, το τετρατάξιο Γυμνάσιο, το κολλεγιακό Λύκειο, η ψήφος στα δεκαεπτά κ. ά., όλα αυτά, άλλα φανερά, άλλα κρυφά, όλα όμως επώδυνα, θα δυναμιτίσουν το χώρο του σχολείου και θα επαληθευτεί το γνωστό ότι «όσοι σπέρνουν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες».

Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους των χρόνων μας έφυγε νωρίς την Κυριακή το πρωί, 4 Σεπτεμβρίου 2016, για τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία από την επίγεια Στρατευομένη, την Οποία υπηρέτησε «ως καλός Στρατιώτης Ιησού Χριστού» για πολλές δεκαετίες.
Κύπριος τω γένει, από τα κατεχόμενα, θεολόγος, Ιεροκήρυκας, μέγιστος συγγραφέας, συστηματικός και αντιαιρετικός, εργάστηκε, όσον ελάχιστοι στο Έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μέσα από τις τάξεις της Ιεράς και Σεβασμίας Αδελφότητος του π. Ευσεβίου Ματθοπούλου με τον γραπτό και προφορικό θείο λόγο.
Δεν υπήρξε τομέας της Ορθοδόξου Θεολογίας και σύγχρονο θεολογικό ή πατριωτικό θέμα που να μη τα υπηρέτησε και με τρόπο άριστο να τα φέρει εις πέρας. Τα βιβλία του, το ένα καλύτερο από το άλλο, με την ευρύτατη θεματογραφία και την απόλυτα κατοχυρωμένη βιβλιογραφία του, απαντούν σε όλα τα τρέχοντα θεολογικά ερωτήματα υπό το φως της Αγ. Γραφής και Πατερικής Παραδόσεως. Αποτελούν την καταφυγή και το βοήθημα κάθε ορθοδόξου μελετητή και κήρυκα.
Γραμμένα τα έργα του όλα με τον φωτισμό του Αγ. Πνεύματος και την δική του ακραία εργατικότητα και επιμέλεια αποτελούν ολόκληρη βιβλιοθήκη, η οποία μάλιστα εμπεριέχει μεταξύ των άλλων την Ερμηνεία των Αγίων Γραφών, την Ορθόδοξη Παράδοση και Ευσέβεια, την αγάπη για την Πατρίδα και την Ιστορία, τη θεία Λατρεία και τις Εορτές της Εκκλησίας μας, τη συμβουλευτική προς τους Νέους και τη μεγάλη αγάπη προς την Ορθοδοξία μας.
Τα έργα του τιμήθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών και μερικά μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Ο ίδιος πήγε και κήρυξε τον θείο λόγο σε Κύπρο, Αυστραλία, Αγγλία, Ρωσία, άριστος κάτοχος όντας ο ίδιος της Αγγλικής και Γαλλικής γλώσσας. Κάποιοι είπαν ότι κάποια από τα συγγράμματά του είχαν προφητικό χαρακτήρα, όπως το Λυκόφως του Μαρξισμού, και αναμφίβολα όλα ωφέλησαν μικρούς και μεγάλους.
Διηύθυνε κυρίως το Νεανικό και Επιστημονικό Περιοδικό της «Δράσεως», το οποίο επί των ημερών του γνώρισε πραγματικά στιγμές μεγαλείου. Επίσης υπήρξε επί έτη Διευθυντής των Εκδόσεων, των Περιοδικών και των Υπηρεσιών της Αδελφότητος Θεολόγων του Σωτήρος Χριστού.
Ο αείμνηστος Νικόλαος Βασιλειάδης δεν ήταν μόνο ένας θεολόγος του σπουδαστηρίου ή του άμβωνος. Καταπιάστηκε εκ νεότητος αυτού και με τα ιεραποστολικά έργα στους τομείς του Χριστιανικού έργου: Οικοτροφεία Φοιτητών, Γραμματεία Περιοδικών, Φοιτητικές Κατασκηνώσεις, Συνέδρια του Συλλόγου «Ο Μ. Βασίλειος», Τομέας Επιστημόνων… Είχε μια πλήρη και ευλογημένη ζωή γεμάτη από ιεραποστολική δραστηριότητα και χάρη μέχρι την τελευταία του στιγμή.
Η προσωπική του πνευματική ζωή άριστα συγκροτημένη, γεμάτη από τη χάρη των Μυστηρίων της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας. Φίλος του Αγίου Όρους και των Ασκητών του Άθωνος, ζούσε την ορθόδοξη πνευματική ζωή κατά τρόπο υποδειγματικό. Ο λόγος του «εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος», ταπεινός, οικοδομητικός, βοηθητικός, ανάπαυε τους ακούοντας αυτόν. Ο ίδιος ήταν ευγενέστατος και ευαίσθητος χωρίς να θέλει να πικράνει και να στενοχωρήσει. Προσευχόμενος και ακριβής σε κάθε στιγμή της πολυκύμαντης ζωής του.
Με την εκδημία του Νικολάου Βασιλειάδη η Αδελφότητα του Σωτήρος Χριστού χάνει ένα από τα ιστορικά και επίλεκτα μέλη της, η Στρατευομένη Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία ένα γνήσιο μαχητή της αλήθειας και του Δόγματος σε καιρούς συμβιβασμού και συγκρητισμού, η Πατρίδα, και ιδιαίτερα η Ελληνική Κύπρος μας, χάνουν ένα «στήριγμα», όπως χαρακτηρίζει ο Μ. Βασίλειος τους κληρικούς και κατ΄ επέκταση τους πνευματικούς ανθρώπους.
Όμως εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε στην αιώνια ζωή. Οι άνθρωποι φεύγοντας από τη γη συνεχίζουν να ζούν στην αιωνιότητα και τα έργα των δικαίων παραμένουν και διδάσκουν τον κόσμο. Ο αείμνηστος θεολόγος Νικόλαος Βασιλειάδης αναπαύθηκε από τους κόπους της πολυμόχθου ζωής. Κάλλιστα μπορεί να ισχύσει και γι΄ αυτόν, αυτό που αναφέρει ο Συναξαριστής για τον Μ. Βασίλειο: «Ζῇ Βασίλειος, καὶ θανὼν ἐν Κυρίῳ. Ζῇ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων».
Αιωνία του η Μνήμη ! Να έχουμε την ευχή του!

Υ.Γ.: Η Εξόδιος Ακολουθία θα γίνει στον Ι. Ναό Αγ. Νικολάου Πευκακίων (οδός Ασκληπιού) την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου, στις 12 το μεσημέρι.

    Αυτά είπε σε Έλληνα διπλωμάτη, φιλέλληνας Αιγύπτιος αξιωματούχος, μουσουλμάνος το θρήσκευμα, εμπιστευτικά, συνταξιδεύοντας αεροπορικά από Κων/λη για Αθήνα. «Αφήστε τους να προσεύχονται όπως και τώρα, άτυπα, όπου μπορούν και θέλουν. Επίσημο όμως τζαμί μη τους χτίσετε»!!
Γιατί άραγε μίλησε έτσι ένας μουσουλμάνος; Μήπως από ακραίο φιλελληνισμό και έσχατη αγάπη για την Ελλάδα; Ή μήπως από βαθιά, εσωτερική, από πρώτο χέρι και από μέσα γνώση του τι είναι ένα Ισλαμικό τέμενος και τι σημαίνει ένα τζαμί; Δεν αποκλείεται κανένα από τα δύο ενδεχόμενα. Όμως…
Είναι σα να έλεγε: «Ξέρετε τι δύναμη έχουν οι ιμάμηδες, οι χοτζάδες, οι μουφτήδες και οι μουλάδες; Θεός να σε φυλάει! Έχουν εξουσία ζωής και θανάτου. Μπορεί να φανατίσουν μέχρις εσχάτων ολόκληρο πλήθος πιστών. Ελέγχουν από τον αριθμό των γεννήσεων μέχρι το ποιος θα γίνει καμικάζι, μάρτυρας του Ισλάμ… Δείτε σχετικές προβολές στο Διαδίκτυο… Μάλιστα όταν έχουν ένα χώρο άβατο και απόρθητο, επενδυμένο με ιερότητα, όπως ένα τέμενος, είναι τελείως ανεξέλεγκτοι. Ποιος θα τολμήσει να πατήσει το πόδι του εκεί μέσα; Όταν όμως είναι σκόρπιοι έχουν και κάποιο φόβο…Σε μια πολυκατοικία, σε μια γειτονιά… Υπάρχουν και άλλοι, μπορεί και η αστυνομία να επέμβει… Σε ένα τζαμί είναι μόνο αυτοί και ο Αλλάχ…»
Εμείς πέρα από κάθε διάκριση και σύνεση ψηφίσαμε στην Ελληνική Βουλή την ανέγερση τζαμιού και μάλιστα με χρήματα του Δημοσίου για λόγους ελέγχου των πραγμάτων και των δράσεων στο θρησκευτικό αυτό κτήριο. Αλήθεια, θα έχουμε αυτή τη δυνατότητα και εξασφάλιση; Θα μπορούμε να ελέγχουμε τα πράγματα; Πόσο γελασμένοι είμαστε! Πόσο θλιβεροί είμαστε ! Άπαξ και χτίσαμε το τζαμί και τους δώσαμε τα κλειδιά, πάει μετά…
Στη Θράκη, για παράδειγμα, όπου υφίσταται η Ελληνική Πολιτεία και το υπεύθυνο κράτος και τόσα ασφαλώς δαπανώνται και οι υπάρχουσες υποδομές και δομές ελέγχονται από ελληνικούς κρατικούς φορείς και αξιωματούχους, παντού, και εκεί που υπάρχουν μουσουλμανικές κοινότητες, τι ακούμε και τι μαθαίνουμε; «Αλωνίζει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής… Πιέζονται οι Πομάκοι να ακολουθήσουν γλώσσα και νοοτροπία τουρκική…Μητέρα Πατρίδα και Μητέρα Πατρίδα φωνάζουν συνεχώς… Σημαίες και σημαιούλες κυκλοφορούν… Υπάρχουν μουφτήδες επίσημοι και ανεπίσημοι… Υποτροφίες και σπουδές στα μαύρα βάθη της Τουρκίας… Επισκέψεις και επιδοτήσεις… Κηδείες και κόμματα με συγκεκριμένα χρώματα…»
Είναι δυνατόν τώρα να ελεγχθεί ένας κλειστός θρησκευτικός χώρος, όταν δεν μπορεί πλήρως να ελεγχθεί ένας ανοιχτός; Και τούτο, διότι κάθε μουσουλμανική σπιθαμή θεωρείται ιερή, μάλιστα δε υπάρχουν μουσουλμανικές χώρες που ισχυρίζονται ότι όλη η επικράτειά τους είναι ένα απέραντο τζαμί!!
Δηλαδή τι σημαίνει αυτό; Το τζαμί βγαίνει προς τα έξω, προσευχητικά και θρησκευτικά, προς τα μέσα όμως δεν μπαίνει κανένας, χωρίς να θεωρηθεί βέβηλος και άπιστος… με οποιαδήποτε αφορμή. Αρκεί να σκεφθούμε ότι κινδύνεψε να καεί η Αθήνα για σκισμένες σελίδες του Κορανίου ενδεχομένως, αλλά και τι τράβηξαν από τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία των μουσουλμάνων οι πρόγονοί μας στην Τουρκοκρατία και δη οι Νεομάρτυρες…
Ας ρωτήσουν οι υπεύθυνοι πολιτικοί τι γίνεται στα τζαμιά της Ανατολής… Ακόμη και στην Ευρώπη… Τι απειλές εκτοξεύουν τα πρώην χριστιανόπουλα, τα σπουδαγμένα μάλιστα, παιδιά της Ευρώπης, που ασπάστηκαν το Ισλάμ, προς τους επί δεκαετίες συμπολίτες τους. Νομίζουμε ότι είναι αμέτοχα τα ιδρύματα αυτά στην ανάπτυξη του λεγόμενου φονταμενταλισμού, στην επιβολή κατά περιοχή του νόμου της Σαρία, στη στρατολόγηση μαχητών του προφήτη, όχι για να πάνε κάτω στη Συρία, αλλά για να φέρουν το μήνυμα του προφήτη μέσα στην Ευρώπη, με τα γνωστά αποτελέσματα;
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Από άγνοια πρωτίστως και από πολιτική σκοπιμότητα και μυωπία. Νομίζουν οι αδαείς ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία σαν όλες τις άλλες, ότι υπάρχει σκληρό και μαλακό Ισλάμ, ότι μπορεί να γίνει το ίδιο κι εδώ, όπως κάνουμε κι εμείς – μόλις και μετά βίας – σε κάποιες μουσουλμανικές χώρες, και διατηρούμε Πατριαρχεία, ναούς και μοναστήρια…
«Πλανώνται οι δυστυχείς πλάνην οικτράν»! Εμείς ήμασταν εκεί. Μας βρήκε το Ισλάμ. Εκεί υπάρχουν εξισλαμισμένοι και κρυφοί χριστιανοί και η συνείδηση δεν τους αφήνει και για θρησκευτικούς και για τουριστικούς λόγους να πειράξουν τα ορθόδοξα οικήματα. Λίγοι όμως ναοί καταστράφηκαν στην εγγύς Ανατολή και στη Β. Αφρική; Δεν διώκεται ο Χριστιανισμός στην Αίγυπτο; Υπάρχουν, αλήθεια, εκτός από ερείπια, ναοί στη Μικρά Ασία; Υπάρχουν ναοί στη Σαουδική Αραβία, στα Εμιράτα κλπ; Εδώ μια έρημη θεολογική σχολή της Χάλκης θέλουμε να επαναλειτουργήσουμε και η καχυποψία και η επιφύλαξη της Άγκυρας – αυτό που στοιχειωδώς δεν έχουμε εμείς – δεν το επιτρέπουν. Τι να πούμε για την Παναγία Σουμελά και την Αγιά – Σοφιά;
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι ανακαινίσθηκε με ελληνικά χρήματα – δωρεά Αγγελόπουλου – και μείς πάμε να χτίσουμε ολόκληρο τζαμί σε καιρό φτώχειας; Οι Τούρκοι δεν αφήνουν ελληνορθόδοξες εκκλησιές – αναγνωρισμένα μνημεία της Ουνέσκο – στη ιστορική μορφή και χρήση που είχαν, και τις μετατρέπουν σε τζαμιά, στον 21ο αιώνα, και μείς στο κέντρο της Ελλάδος τους χαρίζουμε ολόκληρο τέμενος; Δεν υπάρχει αίσθηση κοινής λογικής και λογική αμοιβαιότητας στο ελληνικό κοινοβούλιο;
Η άγνοια των βουλευτών έγκειται στο τι είναι το Ισλάμ. Το Ισλάμ είναι κατά βάση επίθεση, επέκταση, άλωση, βία… Άλλοτε φέρεται σα θρησκεία και άλλοτε σαν επελαύνουσα ένοπλη δύναμη και κράτος. Υπάρχουν δε αρκετές εκδοχές της ισλαμικής πίστης που οπωσδήποτε δεν μπορούν να καλυφθούν όλες κάτω από ένα γενικό τέμενος. Συνεπώς το ένα τέμενος θα φέρει το άλλο… Και τίνος χατήρι να χαλάσεις μετά… Και με δικά σου χρήματα ασφαλώς… Αλλιώς μεροληπτείς υπέρ του πρώτου τεμένους…
Και η γύρω περιοχή; Και αν βρεθεί εκεί μια αιτία βεβήλωσης και η γη μολυνθεί από χοιρινό ή κάτι άλλο, θα ψάχνουμε μετά για άλλα χωράφια; Μη κρίνουμε από την ανοιχτοσύνη και ανεκτικότητα της Ορθοδοξίας… Κάθε τρείς και λίγο μετά θα έχουμε και μια διαδήλωση διαμαρτυρίας στο κέντρο των Αθηνών με τις πράσινες σημαίες, τις ποδιές, τα σαρίκια, τις μαντήλες, τις κελεμπίες και τα ουρανομήκη «Αλλάχου ακμπάρ».
Κι ένα τελευταίο: Μας χωρίζουν μόλις πέντε χρόνια από τη διακοσιοστή επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας 1821 – 2021 μΧ.
Και αντί οι αχάριστοι και αμνήμονες, οι ταλαίπωροι εμείς οι Έλληνες, να βάλουμε τα δυνατά μας, έστω με τα ίδια χρήματα του προϋπολογισμού του τζαμιού, να φτιάξουμε επί τέλους το ΤΑΜΑ του ΕΘΝΟΥΣ, την υπόσχεση των Πατέρων μας, το ελάχιστο Αντίδωρο στο Θεό για το μεγάλο ΔΩΡΟ της Ελευθερίας μας από τους Τούρκους, εμείς θα τολμήσουμε να υψώσουμε στην πρωτεύουσά μας, αντί των Καμπαναριών της Ορθοδοξίας, τις λόγχες του Ισλάμ, τους μιναρέδες του τεμένους, βγάζοντας με τα ίδια μας τα χέρια τα μάτια μας. Κρίμα!!!